Η επίσκεψη του ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι Αλ Μαλίκι στην Αγκυρα την περασμένη εβδομάδα και οι πολύωρες συνομιλίες του με τον τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν έχουν βάλει σε βαθιές σκέψεις τους πολιτικούς σχολιαστές στην Τουρκία. Πρόκειται για έναν προβληματισμό που ξεκινά από τη λογική διαπίστωση ότι κάτω από τις σημερινές πολιτικές συγκυρίες στο Ιράκ, ο Αλ Μαλίκι δεν μπορεί να υλοποιήσει τις υποσχέσεις που έδωσε στον Ερντογάν για κοινό μέτωπο κατά του ΡΚΚ.
Κάποιοι βιάζονται να συμπεράνουν ότι με την επίσκεψη Μαλίκι έγινε «πολύς θόρυβος για το τίποτα». Δεν είναι έτσι: μπορεί οι Ερντογάν - Μαλίκι να συζητούσαν επί ώρες κεκλεισμένων των θυρών, αλλά κάποιοι τους «άκουγαν» και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Ηταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Κούρδοι του Β. Ιράκ και οι αμήχανοι Αμερικανοί οι οποίοι αδυνατούν να αμβλύνουν τη ρήξη που οι ίδιοι προκάλεσαν στην πολιτική και κοινωνική συνοχή στο Ιράκ. Στο ακροατήριο συμμετείχαν το στρατιωτικό κατεστημένο, οι εθνικιστές του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης και οι βουλευτές του φιλοκουρδικού μπλοκ του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας.
Με ανανεωμένη τη λαϊκή εντολή, ο Ερντογάν είναι σήμερα υποχρεωμένος να δείξει στους τούρκους πολίτες και στους πολιτικούς του αντιπάλους ότι το Κουρδικό αποτελεί γι' αυτόν θέμα ύψιστης προτεραιότητας. Και η επίσκεψη Μαλίκι είναι το πρώτο βήμα προς την αποφασιστική διευθέτηση του Κουρδικού.
Ομως η πολιτική πραγματικότητα στο Ιράκ δείχνει ότι το βήμα αυτό αποδεικνύεται μετέωρο: μια κυβέρνηση υπό διάλυση μετά την πρόσφατη αποχώρηση των 17 από τους 40 υπουργούς και ένας πρωθυπουργός (ο Αλ Μαλίκι) υπό αμερικανική αίρεση και απόλυτα εξαρτημένος από τη στήριξη του ιρακινού προέδρου Τζαλάλ Ταλαμπανί και του ηγέτη των Κούρδων του Βορρά Μασούντ Μπαρζανί.
Με τέτοια... προσόντα δεν μπορείς να υπογράφεις «συμβόλαια» κατά του ΡΚΚ, εκτός κι αν ελπίζεις σε «κάτι». Αυτό το «κάτι» είναι να μεταθέσει το ζήτημα του ΡΚΚ στους ίδιους τους ιρακινούς Κούρδους.
Επιπλέον, για την αποτελεσματική δράση της Τουρκίας κατά του ΡΚΚ χρειάζεται και ο αμερικανός φίλος. Ο οποίος μάλιστα ήταν ένας από τους παρασκηνιακούς αποδέκτες του μηνύματος της συνάντησης Ερντογάν - Μαλίκι. Με δεδομένη τη σύμπνοια των δύο πρωθυπουργών, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί παρά να πιέσει τον κουρδικό παράγοντα στο Ιράκ, ώστε αυτός να κινητοποιηθεί κατά του ΡΚΚ στον ιρακινό Βορρά. Κι αυτό ακριβώς ήταν το περιεχόμενο της συνάντησης Ερντογάν - Μαλίκι: να αποστομώσει τον τουρκικό μιλιταρισμό και ταυτόχρονα να αποκαλύψει τους πραγματικούς «παίκτες» στο κουρδικό κρυφτούλι, εκείνους που βρίσκονται στο Κιρκούκ και την Ουάσιγκτον.
Κάποιοι βιάζονται να συμπεράνουν ότι με την επίσκεψη Μαλίκι έγινε «πολύς θόρυβος για το τίποτα». Δεν είναι έτσι: μπορεί οι Ερντογάν - Μαλίκι να συζητούσαν επί ώρες κεκλεισμένων των θυρών, αλλά κάποιοι τους «άκουγαν» και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Ηταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Κούρδοι του Β. Ιράκ και οι αμήχανοι Αμερικανοί οι οποίοι αδυνατούν να αμβλύνουν τη ρήξη που οι ίδιοι προκάλεσαν στην πολιτική και κοινωνική συνοχή στο Ιράκ. Στο ακροατήριο συμμετείχαν το στρατιωτικό κατεστημένο, οι εθνικιστές του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης και οι βουλευτές του φιλοκουρδικού μπλοκ του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας.
Με ανανεωμένη τη λαϊκή εντολή, ο Ερντογάν είναι σήμερα υποχρεωμένος να δείξει στους τούρκους πολίτες και στους πολιτικούς του αντιπάλους ότι το Κουρδικό αποτελεί γι' αυτόν θέμα ύψιστης προτεραιότητας. Και η επίσκεψη Μαλίκι είναι το πρώτο βήμα προς την αποφασιστική διευθέτηση του Κουρδικού.
Ομως η πολιτική πραγματικότητα στο Ιράκ δείχνει ότι το βήμα αυτό αποδεικνύεται μετέωρο: μια κυβέρνηση υπό διάλυση μετά την πρόσφατη αποχώρηση των 17 από τους 40 υπουργούς και ένας πρωθυπουργός (ο Αλ Μαλίκι) υπό αμερικανική αίρεση και απόλυτα εξαρτημένος από τη στήριξη του ιρακινού προέδρου Τζαλάλ Ταλαμπανί και του ηγέτη των Κούρδων του Βορρά Μασούντ Μπαρζανί.
Με τέτοια... προσόντα δεν μπορείς να υπογράφεις «συμβόλαια» κατά του ΡΚΚ, εκτός κι αν ελπίζεις σε «κάτι». Αυτό το «κάτι» είναι να μεταθέσει το ζήτημα του ΡΚΚ στους ίδιους τους ιρακινούς Κούρδους.
Επιπλέον, για την αποτελεσματική δράση της Τουρκίας κατά του ΡΚΚ χρειάζεται και ο αμερικανός φίλος. Ο οποίος μάλιστα ήταν ένας από τους παρασκηνιακούς αποδέκτες του μηνύματος της συνάντησης Ερντογάν - Μαλίκι. Με δεδομένη τη σύμπνοια των δύο πρωθυπουργών, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί παρά να πιέσει τον κουρδικό παράγοντα στο Ιράκ, ώστε αυτός να κινητοποιηθεί κατά του ΡΚΚ στον ιρακινό Βορρά. Κι αυτό ακριβώς ήταν το περιεχόμενο της συνάντησης Ερντογάν - Μαλίκι: να αποστομώσει τον τουρκικό μιλιταρισμό και ταυτόχρονα να αποκαλύψει τους πραγματικούς «παίκτες» στο κουρδικό κρυφτούλι, εκείνους που βρίσκονται στο Κιρκούκ και την Ουάσιγκτον.
Παραπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου