Το φιρμάνι του Μπουγιούκανιτ

Η ασφάλεια της Κύπρου και η ξύλινη γλώσσα

Ανοίγουν σήμερα οι κάλπες στην Τουρκία, υπό το άγρυπνο βλέμμα του στρατού, ο οποίος διά του αρχιστράτηγου Μπουγιούκανιτ έχει στείλει σαφέστατο μήνυμα. Και εντός και εκτός Τουρκίας. Το Κυπριακό είναι πρόβλημα γεωστρατηγικό. Αφορά στην ασφάλεια της Τουρκίας, η οποία ουδέποτε θα εγκαταλείψει τους Τ/κ. Και την Κύπρο.
Ο στρατός επεμβαίνει επί κρίσιμων θεμάτων, είτε με γραπτή νότα είτε με δήλωση του αρχηγού του, ο οποίος είναι στην ουσία αρχηγός και του ίδιου του κράτους. Τώρα, μάλιστα, με την πολιτική αστάθεια, που προκαλούν οι εκλογές και με την ανοικτή πληγή του Κουρδικού από τη μια και του Κυπριακού από την άλλη, ο στρατός απολαμβάνει της υψηλής πολιτικής νομιμοποίησης των πολιτών. Οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις στην Τουρκία καταγράφουν ότι το 66% των Τούρκων θεωρεί -όπως οι κεμαλικές Αρχές επιβάλλουν- το στρατό ως τον πιο αξιόπιστο και σταθερό θεσμό. Ως το θεματοφύλακα της συνοχής και της ασφάλειας του κράτους έναντι κάθε εσωτερικής και εξωτερικής απειλής. Συνεπώς, όταν μιλά ο Μπουγιούκανιτ στέκουν όλοι προσοχή. Συνειδητά και μη! Και ο λόγος του Τούρκου αρχιστράτηγου επί του Κυπριακού, παρότι ακούγεται κοινότυπος, είναι και για την Κύπρο και για την Ελλάδα τραγικός, καθότι ποτέ δεν έχει αναλυθεί σε βάθος, ώστε να οικοδομηθεί επί τούτου πολιτική λύσης του Κυπριακού επί τη βάσει συγκεκριμένης στρατηγικής και ουχί επί τη βάσει επιδερμικών και άλλων πολιτικών ξύλινων λόγων, κενών περιεχομένου, που δυστυχώς ακούμε ενόψει της δικής μας προεκλογικής περιόδου.

Αποστρατικοποίηση

Είπε λοιπόν ο Μπουγκούκανιτ, αναφερόμενος στη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου, ότι η χώρα του θα συνεχίσει, όπως όλα τα σοβαρά κράτη, την πολιτική πρακτική του γεωστρατηγικού παραδείγματος. Ότι δηλαδή η Κύπρος, για λόγους ασφάλειας -η οποία σχετίζεται με τη γεωπολιτική, τη γεωοικονομία και το ζωτικό χώρο της Τουρκίας- θα παραμείνει υπό τουρκικό έλεγχο. Και αυτό μπορεί να προκύψει μέσω της λύσης και δη διά του συστήματος ασφάλειας του νέου δικέφαλου κράτους, που σημαίνει:

1) Τουρκικά εγγυητικά δικαιώματα.

2) Παραμονή στρατευμάτων ή αποθωράκιση της Κύπρου. Δηλαδή, πλήρη αποστρατικοποίηση, που είναι, χωρίς συζήτηση, καλύτερη από την παρουσία των κατοχικών δυνάμεων. Όμως, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας της Τουρκίας, ακόμη και η παρουσία μικρού ελληνικού αγήματος καμιάν ασφάλεια μπορεί να προσφέρει. Οι Έλληνες στρατιώτες ακόμη και αν είναι περισσότεροι από τους Τούρκους, όπως η Ζυρίχη και το σχέδιο Ανάν προέβλεπαν, θα είναι όμηροι του τουρκικού στρατού, λόγω της γεωγραφικής και της στρατηγικής εγγύτητας Κύπρου - Τουρκίας.

Συνεπώς, η ασφάλεια της Κύπρου θα μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά εφόσον η Κύπρος τύχει των εγγυήσεων της υπερδυνάμεως, δηλαδή των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στην οποία ανήκει. Επειδή θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα νέα δεδομένα, η ιστορία της αποστρατικοποίησης θα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Δεν ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα…

Κοινό στρατιωτικό επιτελείο

Η αποστρατικοποίηση είναι μεν μια πρόταση ασφάλειας, όμως, σήμερα η Κύπρος είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. Και πίσω από την αποστρατικοποίηση αποκρύβονται: α) Τα εγγυητικά δικαιώματα των ξένων και δη των Αγγλοτούρκων επί της Κύπρου. β) Ο αποκλεισμός της Κύπρου από την ΚΕΠΠΑ (την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας). Διότι χωρίς δικό της στρατό, η Κύπρος θα είναι, στην ουσία, εκτός ΚΕΠΠΑ. Εκτός του πυλώνα της πολιτικής ενοποίησης. Και το δικό μας ρόλο θα τον διαδραματίζουν η Βρετανία και η Τουρκία, λόγω Βάσεων και στρατιωτικού ελέγχου της περιοχής. Έτσι, ασχέτως, εάν είμαστε στην Ε.Ε. ή όχι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου θα ανήκει αλλού. Όπως θέλει και ο Μπουγιούκανιτ. Στην Τουρκία και στη Βρετανία… Εάν, λοιπόν, η Κύπρος θέλει να έχει ασφάλεια, θα πρέπει:

1) Να αποχωρήσουν όλοι οι ξένοι στρατοί.
Ο τουρκικός στρατός θα πρέπει να αντικατασταθεί από ευρωπαϊκή δύναμη ασφάλειας με τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Η αποχώρηση θα πρέπει ν’ αρχίσει πριν από την τελική λύση ως αξιόπιστη μορφή ΜΟΕ.

2) Να δημιουργηθεί ένα Ε/κ και ένα Τ/κ στρατιωτικό Σώμα με χωριστές αρχικά διοικήσεις, αλλά με κοινό επιτελείο που θα εκπροσωπεί την Κύπρο στην Ε.Ε. 3) Να ενταχθεί η Κύπρος στο συνολικό σύστημα ευρωπαϊκής ασφάλειας, στο οποίο περιλαμβάνονται και PFP (Συνεταιρισμός για την Ειρήνη στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ). Και η διαδικασία αυτή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στον PFP, θα πρέπει να αρχίσει τώρα. Για να μη μας πετούν έξω από τις αίθουσες της Ε.Ε., όταν συζητούνται διαβαθμισμένες πληροφορίες που προέρχονται από το ΝΑΤΟ.

Βαυαροκρατία και στρατός Vs Eυρωπαϊκή Ένωση

ΕΙΤΕ σχηματίσει είτε όχι αυτοδύναμη Κυβέρνηση στην Τουρκία από τον Ταγίπ Ερντογάν, η πολιτική της Άγκυρας στο Κυπριακό δεν θα αλλάξει επί της ουσίας. Άλλωστε, οι αποφάσεις επί κρίσιμων εθνικών θεμάτων λαμβάνονται από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, εντός του οποίου, παρότι έχουν γίνει αλλαγές, τον πρώτο και κύριο λόγο -όπως παραδέχεται και στις πάσης φύσεως αναφορές της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή- έχει ο στρατός. Και ο στόχος του στρατού είναι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Τουρκίας επί της Κύπρου.
Όσο δε για μας, το ζητούμενο είναι πώς θα τον αποφύγουμε. Με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και εισηγήσεις και όχι παραμένοντας κολλημένοι σε παλαιομοδίτικες αντιλήψεις. Διότι, ο τουρκικός γεωστρατηγικός έλεγχος δεν αφορά μόνο στα θέματα ασφάλειας, όπως έχει ήδη αναλυθεί, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας των εσωτερικών θεσμών και δομών, του πολιτειακού συστήματος, που θα προκύψει από τη λύση. Εάν δηλαδή θα παραχωρούνται ή όχι τέτοιες εξουσίες στους Τ/κ τις οποίες, όπως συνέβη με το σχέδιο Ανάν, θα χρησιμοποιεί η Τουρκία: α) Για να επηρεάζει στη λήψη ουσιωδών αποφάσεων που θα εξυπηρετούν τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα, εντός και εκτός της Ε.Ε. β) Για την απειλή ή ακόμη και τη δημιουργία κρίσεων στο εσωτερικό της Κύπρου είτε με σκοπό την εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είτε με σκοπό την τουρκική επέμβαση στα εσωτερικά της Κύπρου, εφόσον η Άγκυρα θα μας θεωρεί και μετά τη λύση δικό της προτεκτοράτο.

Οι δομές, μέσω των οποίων η Άγκυρα μπορεί να ελέγχει την Κύπρο, αφορούν στη λειτουργία και της εκτελεστικής και της νομοθετικής κα της δικαστικής εξουσίας, οι οποίες στην ουσία, εντός του σχεδίου Ανάν, καταργούνταν από το όργανο διαχείρισης κρίσεων. Δηλαδή την καθιέρωση του συστήματος των ξένων δικαστών, που δεν θυμίζουν κράτος μέλος της Ε.Ε., αλλά προτεκτοράτο, που παραπέμπει στην εποχή της Βαυαροκρατίας στην Ελλάδα επί του Όθωνα. Και το σχέδιο Ανάν, δυστυχώς, όσο και αν λέγεται για προεκλογικές σκοπιμότητες, ότι αποτελεί παρελθόν, κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί. Θα επιδιώξουν να το επαναφέρουν με άλλο όνομα, εφόσον εμείς δεν καταθέτουμε τη δική μας εναλλακτική πρόταση, που θα έχει ευρωπαϊκή ταυτότητα. Και το τονίζουμε αυτό, διότι μια ευρωπαϊκή δημοκρατική λύση δεν συνάδει ούτε με τη φιλοσοφία του σχεδίου Ανάν αλλά ούτε και με την πολιτική λογική του στρατηγού Μπουγιούπκανι ότι η Κύπρος θα τελεί με τη λύση υπό το γεωστρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας. Διότι, η Κύπρος είναι ήδη κράτος της Ε.Ε. Εκτός και αν -που είναι λογικό- οι Τούρκοι να μην το έχουν χωνέψει ακόμη. Εκτός και αν εμείς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη. Αυτό κι αν είναι παράλογο…

Παραπομπή