Με τον «κόμπο να έχει φτάσει στο χτένι», στην υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων, η Αθήνα έχει επιλέξει δύο τρόπους διαχείρισης της επερχόμενης κρίσης η οποία σχετίζεται με τη διαδικασία ένταξης αυτής της γειτονικής χώρας στις δομές της Ατλαντικής Συμμαχίας:
α) Να εξαντλήσει τα ελάχιστα περιθώρια συμβιβασμού που έχουν απομείνει, επιζητώντας μια τελική, σύνθετη και κοινώς αποδεκτή ονομασία για την ΠΓΔΜ.
β) Να μην επαναλάβει λάθη του παρελθόντος (εξ ανάγκης, όπως έγινε στην περίπτωση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην Ε.Ε.) και επιτρέψει την είσοδο σε ευρωατλαντικές δομές των Σκοπίων με τις εκκρεμότητες από το παρελθόν ανοιχτές.
Ο καταλύτης για την επαναδραστηριοποίηση της ελληνικής διπλωματίας στο θέμα των Σκοπίων είναι η βιασύνη που επιδεικνύουν οι ΗΠΑ να εντάξουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ -άρα να τη διασφαλίσουν πλήρως ως κρατική οντότητα- καθώς αναμένονται εξελίξεις στην υπόθεση του Κοσόβου, η ελεγχόμενη ανεξαρτητοποίηση του οποίου παραμένει έωλη.
Ωστόσο και η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ παραμένει έωλη, όχι μόνον γιατί η ίδια η χώρα αυτή, όπως και η Αλβανία, κάθε άλλο παρά έτοιμες, τουλάχιστον επιχειρησιακώς, είναι, για την πλήρη ένταξή τους (σε αντίθεση με την Κροατία), αλλά και γιατί πολλοί ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν επιθυμούν επιπλέον διεύρυνση με τέτοιου είδους χώρες.
Η Αθήνα επιχειρεί να επωφεληθεί από τη δύσκολη για τα Σκόπια συγκυρία. Προβάλλει, βεβαίως, τη θέση της ότι επιθυμεί όλες οι χώρες των Βαλκανίων να ενταχθούν στις ευρωατλαντικές δομές προκειμένου να αυξηθεί η ασφάλεια (Το έπραξε ήδη με την Τουρκία στην Ε.Ε. και την Βουλγαρία και την Ρουμανία στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ).
Αντιτείνει, ωστόσο, ότι δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία με ανοιχτά προβλήματα και τριβές με την Ελλάδα. Σ' αυτό το σημείο, έστω και με διαφορετικό περιεχόμενο, συμπίπτει με την Ουάσιγκτον, που και αυτή επιθυμεί ταχεία λύση του προβλήματος για να προωθήσει τα δικά της σχέδια.
Η έναρξη των διαδικασιών ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το προσωρινό όνομά της απορρίπτεται κατηγορηματικά από την Ελλάδα. Τα Σκόπια, όπως εκτιμάται, δεν θα αφήσουν την ευκαιρία που θα παρουσιαστεί, μέσα στη Συμμαχία, για να επιβάλουν μονομερώς τη συνταγματική ονομασία τους «Δημοκρατία της Μακεδονίας», χωρίς να εμποδιστούν από κανέναν. Ετσι, για την Αθήνα, η εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης πριν από τις διαδικασίες ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία είναι εκ των ων ουκ άνευ, διαφορετικά «η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει όλα τα δικαιώματα και μέσα που διαθέτει για να μην προχωρήσει η διαδικασία αυτή», όπως τονίζουν διπλωματικοί.
Αυτόν τον τρόπο έχει από καιρό επιλέξει η κυβέρνηση Καραμανλή για να περιγράψει τη μία και μοναδική λέξη που συνεπάγεται μια τέτοια συμπεριφορά, δηλαδή το βέτο. Αποφεύγει, ωστόσο, να χρησιμοποιήσει τη λέξη αυτή ευθέως, γνωρίζοντας ότι «το πολύ λέγε-λέγε» εξασθενεί προκαταβολικά την αξία της πράξης, ενώ σφραγίζει εκ των πραγμάτων και τις ρωγμές που ίσως υπάρχουν για μια τελική συνεννόηση με τα Σκόπια.
Η απαράδεκτη, από όλες τις πλευρές, κίνηση του σκοπιανού προεδρεύοντος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Α. Κερίμ να προσφωνήσει τον Μπ. Τσερβενκόφσκι ως «πρόεδρο της Μακεδονίας» ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της Ελλάδας. Η αυτόματη έντονη διαμαρτυρία του έλληνα πρέσβη στον ΟΗΕ Ι. Μουρίκη, που προκάλεσε -πρώτη φορά στα χρονικά του ΟΗΕ- δημόσια και γραπτή επίπληξη στον προεδρεύοντα του Οργανισμού, επανέφερε κατά τον καλύτερο τρόπο στο διεθνές προσκήνιο τη χρόνια αδιαλλαξία των Σκοπίων έναντι της Αθήνας. Ενα στοιχείο, που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στους κόλπους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
Απομένουν οι κινήσεις του διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς, που θέλει να αναβαθμίσει τον πολιτικό διάλογο ανάμεσα στις δύο πλευρές, για να διαπραγματευτούν σοβαρά τη νέα πρότασή του. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η πρόταση αυτή δεν θα αναγκάσει την Αθήνα να την απορρίψει ως απαράδεκτη.
α) Να εξαντλήσει τα ελάχιστα περιθώρια συμβιβασμού που έχουν απομείνει, επιζητώντας μια τελική, σύνθετη και κοινώς αποδεκτή ονομασία για την ΠΓΔΜ.
β) Να μην επαναλάβει λάθη του παρελθόντος (εξ ανάγκης, όπως έγινε στην περίπτωση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην Ε.Ε.) και επιτρέψει την είσοδο σε ευρωατλαντικές δομές των Σκοπίων με τις εκκρεμότητες από το παρελθόν ανοιχτές.
Ο καταλύτης για την επαναδραστηριοποίηση της ελληνικής διπλωματίας στο θέμα των Σκοπίων είναι η βιασύνη που επιδεικνύουν οι ΗΠΑ να εντάξουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ -άρα να τη διασφαλίσουν πλήρως ως κρατική οντότητα- καθώς αναμένονται εξελίξεις στην υπόθεση του Κοσόβου, η ελεγχόμενη ανεξαρτητοποίηση του οποίου παραμένει έωλη.
Ωστόσο και η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ παραμένει έωλη, όχι μόνον γιατί η ίδια η χώρα αυτή, όπως και η Αλβανία, κάθε άλλο παρά έτοιμες, τουλάχιστον επιχειρησιακώς, είναι, για την πλήρη ένταξή τους (σε αντίθεση με την Κροατία), αλλά και γιατί πολλοί ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν επιθυμούν επιπλέον διεύρυνση με τέτοιου είδους χώρες.
Η Αθήνα επιχειρεί να επωφεληθεί από τη δύσκολη για τα Σκόπια συγκυρία. Προβάλλει, βεβαίως, τη θέση της ότι επιθυμεί όλες οι χώρες των Βαλκανίων να ενταχθούν στις ευρωατλαντικές δομές προκειμένου να αυξηθεί η ασφάλεια (Το έπραξε ήδη με την Τουρκία στην Ε.Ε. και την Βουλγαρία και την Ρουμανία στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ).
Αντιτείνει, ωστόσο, ότι δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία με ανοιχτά προβλήματα και τριβές με την Ελλάδα. Σ' αυτό το σημείο, έστω και με διαφορετικό περιεχόμενο, συμπίπτει με την Ουάσιγκτον, που και αυτή επιθυμεί ταχεία λύση του προβλήματος για να προωθήσει τα δικά της σχέδια.
Η έναρξη των διαδικασιών ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το προσωρινό όνομά της απορρίπτεται κατηγορηματικά από την Ελλάδα. Τα Σκόπια, όπως εκτιμάται, δεν θα αφήσουν την ευκαιρία που θα παρουσιαστεί, μέσα στη Συμμαχία, για να επιβάλουν μονομερώς τη συνταγματική ονομασία τους «Δημοκρατία της Μακεδονίας», χωρίς να εμποδιστούν από κανέναν. Ετσι, για την Αθήνα, η εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης πριν από τις διαδικασίες ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία είναι εκ των ων ουκ άνευ, διαφορετικά «η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει όλα τα δικαιώματα και μέσα που διαθέτει για να μην προχωρήσει η διαδικασία αυτή», όπως τονίζουν διπλωματικοί.
Αυτόν τον τρόπο έχει από καιρό επιλέξει η κυβέρνηση Καραμανλή για να περιγράψει τη μία και μοναδική λέξη που συνεπάγεται μια τέτοια συμπεριφορά, δηλαδή το βέτο. Αποφεύγει, ωστόσο, να χρησιμοποιήσει τη λέξη αυτή ευθέως, γνωρίζοντας ότι «το πολύ λέγε-λέγε» εξασθενεί προκαταβολικά την αξία της πράξης, ενώ σφραγίζει εκ των πραγμάτων και τις ρωγμές που ίσως υπάρχουν για μια τελική συνεννόηση με τα Σκόπια.
Η απαράδεκτη, από όλες τις πλευρές, κίνηση του σκοπιανού προεδρεύοντος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Α. Κερίμ να προσφωνήσει τον Μπ. Τσερβενκόφσκι ως «πρόεδρο της Μακεδονίας» ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της Ελλάδας. Η αυτόματη έντονη διαμαρτυρία του έλληνα πρέσβη στον ΟΗΕ Ι. Μουρίκη, που προκάλεσε -πρώτη φορά στα χρονικά του ΟΗΕ- δημόσια και γραπτή επίπληξη στον προεδρεύοντα του Οργανισμού, επανέφερε κατά τον καλύτερο τρόπο στο διεθνές προσκήνιο τη χρόνια αδιαλλαξία των Σκοπίων έναντι της Αθήνας. Ενα στοιχείο, που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στους κόλπους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
Απομένουν οι κινήσεις του διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς, που θέλει να αναβαθμίσει τον πολιτικό διάλογο ανάμεσα στις δύο πλευρές, για να διαπραγματευτούν σοβαρά τη νέα πρότασή του. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η πρόταση αυτή δεν θα αναγκάσει την Αθήνα να την απορρίψει ως απαράδεκτη.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
1 σχόλιο:
Παρουσίαση των ανθελληνικών ενεργειών antidrw.blodspot.com
Δημοσίευση σχολίου