Τον Απρίλιο του 1993 ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προβλέψει ότι το Σκοπιανό σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχαστεί. Δεν δικαιώθηκε. Ο σκελετός βγαίνει ξανά από το ντουλάπι και η ελληνική διπλωματία, με επικεφαλής την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, βρίσκεται μπροστά σε μια δύσκολη μάχη εναντίον μιας διαμορφωμένης πραγματικότητας (των εκατοντάδων αναγνωρίσεων της ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας») και εμπεδωμένων εθνικών μύθων. Το ορόσημο του Απριλίου 2008 (όταν αναμένεται η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ) επισπεύδει τις εξελίξεις: οι Αμερικανοί και τα Ηνωμένα Εθνη βιάζονται για λύση εδώ και τώρα προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενο ελληνικό βέτο. Οι Σκοπιανοί επιδεικνύουν αδιαλλαξία για να αναβαθμίσουν τη διαπραγματευτική τους θέση και η ελληνική κυβέρνηση προειδοποιεί ότι είναι έτοιμη για όλα προκειμένου να επιτύχει ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Αν και επίσημη επιβεβαίωση δεν υπάρχει, όλα δείχνουν ότι ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ κ. Μάθιου Νίμιτς θα καταθέσει νέα πρόταση για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ το επόμενο διάστημα. Η πρόταση αυτή θα συνίσταται σε σύνθετη ονομασία, που δεν θα απέχει πολύ από τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», γιατί εκ των πραγμάτων θα κινείται ανάμεσα στις δύο προηγούμενες προτάσεις του.
Και μολονότι σχετικές ανακοινώσεις δεν έχουν γίνει, θεωρείται βέβαιο από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της διπλωματίας πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει με αμερικανική πρωτοβουλία και καθοδήγηση. Μπορεί να αναβαθμιστεί η διαδικασία και να ξεκινήσει ένας διάλογος σε υψηλό πολιτικό επίπεδο με χρονοδιάγραμμα, μπορεί να διαμορφωθεί μια νέα συμφωνία σε αντικατάσταση της Ενδιάμεσης του 1995, μπορεί να γίνουν πολλά, εκτός από ένα: να προταθεί όνομα που δεν θα περιέχει τη λέξη «Μακεδονία», όπως αξιώνει η απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών της Ελλάδας του 1992. Το πρόβλημα για την Αθήνα είναι ότι ακόμη και μια συμβιβαστική λύση σύνθετης ονομασίας θα έχει σοβαρό πολιτικό κόστος. Ποτέ δεν ειπώθηκε με ειλικρίνεια στην ελληνική κοινή γνώμη ότι στο παρελθόν απορρίφθηκαν ονομασίες όπως «Ανω Μακεδονία» ή «Νέα Μακεδονία», ότι η «Βαρντάρσκα» (που προσφάτως θυμήθηκαν ο μητροπολίτης Ανθιμος κα ο νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδης) ποτέ δεν έπεσε στο τραπέζι των Ηνωμένων Εθνών από την ελληνική πλευρά, ότι ακόμη και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν έχουν αναγνωρίσει τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» συχνά, πυκνά ξεχνιούνται και υποδέχονται «Μακεδόνες» ομολόγους τους, αγνοώντας τις ελληνικές ευαισθησίες. Πρόβλημα είναι επίσης ότι μετά την αναγνώριση της ΠΓΔΜ από τις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2004 η αυτοπεποίθηση της σκοπιανής πολιτικής ηγεσίας ανέβηκε στο κατακόρυφο και δείχνει να πιστεύει ότι είναι προτιμότερη μια de facto παρά μια de jure λύση. Και συνεπώς εμμένει στη λύση διπλής ονομασίας θεωρώντας ότι επόμενα κύματα αναγνωρίσεων θα λύσουν στην πράξη το ζήτημα της διεθνούς ονομασίας που προσωρινώς και στο πλαίσιο του ΟΗΕ παραμένει FYROM. Ο Σκοπιανός προεδρεύων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο οποίος αγνόησε τις αποφάσεις του οργανισμού που εκπροσωπεί και προσφώνησε τον πρόεδρο της χώρας του πρόεδρο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», δεν αποδοκιμάστηκε από τη γενική γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών. Ο κόμπος έφτασε πράγματι στο χτένι. Και το κεφάλαιο που θα γραφτεί το επόμενο διάστημα στην πολυτάραχη ιστορία του Σκοπιανού δεν αποκλείεται να είναι ο επίλογος.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου