Αιώνιοι φοιτητές: «Διαγράφουν τους κόπους πολλών χρόνων»
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
«Οι σπουδές μου δεν καθυστέρησαν επειδή τεμπέλιαζα, αλλά γιατί είμαι υποχρεωμένος να εργάζομαι πολλές ώρες και έτσι δυσκολεύομαι να αντεπεξέλθω. Θέλω να καταφέρω, έστω και καθυστερημένα, να τελειώσω. Θα είναι κρίμα να χάσω τόσα χρόνια προσπαθειών και γι΄ αυτό η πίεση που νιώθω πια είναι ακόμα μεγαλύτερη».
O Αλέξης Καρατζάς βρίσκεται ήδη στον έβδομο χρόνο των σπουδών του στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου. Από το πρώτο έτος των σπουδών του εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και, όπως εξηγεί, η δυνατότητα να παρακολουθεί παράλληλα και τα μαθήματα είναι περιορισμένη. Οι ρυθμίσεις για τους αιώνιους φοιτητές- όπως λέει- ίσως τινάξουν τις προσπάθειές του στον αέρα.
Για τους περισσότερους από τους περίπου 140.000
αιώνιους φοιτητές η επαπειλούμενη διαγραφή τους από τα μητρώα θα σημάνει χαμένους κόπους και όνειρα πολλών ετών. Η ανάγκη να εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους είναι για χιλιάδες η αιτία που οδηγεί στην καθυστέρηση των σπουδών τους. Σε τμήματα του ΑΠΘ, του ΤΕΙ Λάρισας και στη Γεωπονική Αθήνας έχουν αρχίσει οι αποστολές προσωπικών επιστολών, με τις οποίες οι φοιτητές καλούνται να απαντήσουν εάν επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές του ή όχι, ενώ στο Πολυτεχνείο Κρήτης η προθεσμία για τις απαντήσεις των φοιτητών έχει ήδη λήξει. Οι φοιτητές αντέδρασαν ζητώντας από τη Σύγκλητο του πανεπιστημίου να δώσει λίγες μέρες παράταση σε όσους για διαφόρους λόγους δεν έλαβαν εγκαίρως τις επιστολές, χάνοντας την προθεσμία. Παράλληλα, και σε άλλα Ιδρύματα υπήρξαν κινητοποιήσεις, με τους φοιτητές του Αριστοτελείου να πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τη φοιτητική λέσχη έπειτα από την απόφαση της Διοίκησης να απαγορευτεί η σίτιση σε φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τον προβλεπόμενο χρόνο σπουδών (ν+2), εντός του οποίου απολαμβάνουν τα φοιτητικά προνόμια. Οι φοιτητές εκφράζουν, παράλληλα, την απορία σε τι επιβαρύνουν το πανεπιστήμιο, αφού πλέον, εκτός από το δικαίωμα σίτισης και στέγασης, χάνουν και άλλα δικαιώματα, όπως η προμήθεια των διδακτικών συγγραμμάτων και το φοιτητικό πάσο.
Οικονομικά προβλήματα. «Υπάρχουν πολλοί φοιτητές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έτσι δεν μπορούν καν να μένουν μόνιμα στα Χανιά και να παρακολουθούν τα μαθήματα. Μοιραία, δεν έχουν πρόσβαση στην εξεταστέα ύλη και γι΄ αυτό χάνουν μαθήματα στις εξετάσεις. Είναι άδικο να υπάρχει η απειλή της διαγραφής», υποστηρίζει ο Ορέστης Θεοδοσίου, φοιτητής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης και μέλος του Συλλόγου Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης.
«Οι αιώνιοι φοιτητές δεν ενοχλούν σε τίποτα το κράτος, αφού δεν έχουν κανένα από τα προνόμια των άλλων φοιτητών. Δεν εμποδίζουν σε τίποτα το πανεπιστήμιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να μην εφαρμοστεί στην πράξη αυτό το μέτρο», λέει στα «ΝΕΑ» ο σπουδαστής του Τμήματος Γεωργικών Μηχανών και Αρδεύσεων του ΤΕΙ Λάρισας Βασίλης Μάλλιος, που διανύει το έβδομο έτος των σπουδών του και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. «Οι σπουδές μου καθυστέρησαν αρκετά γιατί έπρεπε, παράλληλα, να εργαστώ. Όταν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες, πολλά παιδιά αναγκάζονται να αφήσουν για λίγο τις σπουδές τους μέχρι να ανακάμψουν οικονομικά και μετά πάλι συνεχίζουν», τονίζει ο φοιτητής της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τάσος Ορφανός. Από το Ναύπλιο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έπρεπε να εργαστεί για να πληρώνει το ενοίκιο και τα υπόλοιπα έξοδά του. Σήμερα, βρίσκεται στο 12ο έτος σπουδών και δεν κρύβει το άγχος του για την απειλή της διαγραφής. «Ο στόχος μου είναι να καταφέρω να τελειώσω. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες γιατί και οι εργοδότες δεν μπορούν να δίνουν συνέχεια άδειες για τα μαθήματα».
«Ο καθένας καθυστερεί τις σπουδές του για διαφορετικό λόγο. Οι περισσότεροι το κάνουν γιατί έχουν ανάγκη να εργαστούν. Κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά», υποστηρίζει το μέλος του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ Τάσος Παναγιωτόπουλος.
Για τους περισσότερους από τους περίπου 140.000
αιώνιους φοιτητές η επαπειλούμενη διαγραφή τους από τα μητρώα θα σημάνει χαμένους κόπους και όνειρα πολλών ετών. Η ανάγκη να εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους είναι για χιλιάδες η αιτία που οδηγεί στην καθυστέρηση των σπουδών τους. Σε τμήματα του ΑΠΘ, του ΤΕΙ Λάρισας και στη Γεωπονική Αθήνας έχουν αρχίσει οι αποστολές προσωπικών επιστολών, με τις οποίες οι φοιτητές καλούνται να απαντήσουν εάν επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές του ή όχι, ενώ στο Πολυτεχνείο Κρήτης η προθεσμία για τις απαντήσεις των φοιτητών έχει ήδη λήξει. Οι φοιτητές αντέδρασαν ζητώντας από τη Σύγκλητο του πανεπιστημίου να δώσει λίγες μέρες παράταση σε όσους για διαφόρους λόγους δεν έλαβαν εγκαίρως τις επιστολές, χάνοντας την προθεσμία. Παράλληλα, και σε άλλα Ιδρύματα υπήρξαν κινητοποιήσεις, με τους φοιτητές του Αριστοτελείου να πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τη φοιτητική λέσχη έπειτα από την απόφαση της Διοίκησης να απαγορευτεί η σίτιση σε φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τον προβλεπόμενο χρόνο σπουδών (ν+2), εντός του οποίου απολαμβάνουν τα φοιτητικά προνόμια. Οι φοιτητές εκφράζουν, παράλληλα, την απορία σε τι επιβαρύνουν το πανεπιστήμιο, αφού πλέον, εκτός από το δικαίωμα σίτισης και στέγασης, χάνουν και άλλα δικαιώματα, όπως η προμήθεια των διδακτικών συγγραμμάτων και το φοιτητικό πάσο.
Οικονομικά προβλήματα. «Υπάρχουν πολλοί φοιτητές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και έτσι δεν μπορούν καν να μένουν μόνιμα στα Χανιά και να παρακολουθούν τα μαθήματα. Μοιραία, δεν έχουν πρόσβαση στην εξεταστέα ύλη και γι΄ αυτό χάνουν μαθήματα στις εξετάσεις. Είναι άδικο να υπάρχει η απειλή της διαγραφής», υποστηρίζει ο Ορέστης Θεοδοσίου, φοιτητής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης και μέλος του Συλλόγου Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης.
«Οι αιώνιοι φοιτητές δεν ενοχλούν σε τίποτα το κράτος, αφού δεν έχουν κανένα από τα προνόμια των άλλων φοιτητών. Δεν εμποδίζουν σε τίποτα το πανεπιστήμιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να μην εφαρμοστεί στην πράξη αυτό το μέτρο», λέει στα «ΝΕΑ» ο σπουδαστής του Τμήματος Γεωργικών Μηχανών και Αρδεύσεων του ΤΕΙ Λάρισας Βασίλης Μάλλιος, που διανύει το έβδομο έτος των σπουδών του και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. «Οι σπουδές μου καθυστέρησαν αρκετά γιατί έπρεπε, παράλληλα, να εργαστώ. Όταν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες, πολλά παιδιά αναγκάζονται να αφήσουν για λίγο τις σπουδές τους μέχρι να ανακάμψουν οικονομικά και μετά πάλι συνεχίζουν», τονίζει ο φοιτητής της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τάσος Ορφανός. Από το Ναύπλιο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έπρεπε να εργαστεί για να πληρώνει το ενοίκιο και τα υπόλοιπα έξοδά του. Σήμερα, βρίσκεται στο 12ο έτος σπουδών και δεν κρύβει το άγχος του για την απειλή της διαγραφής. «Ο στόχος μου είναι να καταφέρω να τελειώσω. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες γιατί και οι εργοδότες δεν μπορούν να δίνουν συνέχεια άδειες για τα μαθήματα».
«Ο καθένας καθυστερεί τις σπουδές του για διαφορετικό λόγο. Οι περισσότεροι το κάνουν γιατί έχουν ανάγκη να εργαστούν. Κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά», υποστηρίζει το μέλος του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ Τάσος Παναγιωτόπουλος.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
1 σχόλιο:
Οι περισσότεροι φοιτητές επιλέγουν να εργάζονται παράλληλα, επειδή ξέρουν ότι το σύστημα είναι χαλαρό και κανείς δεν θα τους ζητήσει να είναι συνεπείς. Στην πορεία των σπουδών, έστω και μακρόσυρτων, έχουν ως πρώτη δικαιολογία προς τους καθηγητές ότι είναι "εργαζόμενοι" και ελπίζουν σε ευνοϊκή μεταχείριση. Και στο τέλος, όταν πάρουν το πτυχίο, δεν χρειάζεται να ψάξουν για δουλειά, αφού τόσα χρόνια δουλεύουν ήδη.
Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν σπούδαζα εγώ (στο εξωτερικό), πούλαγα παράλληλα εφημερίδες, φτυάριζα χιόνια τον χειμώνα από τα πεζοδρόμια, σκάλιζα κήπους την άνοιξη και μετέφερα έπιπλα το φθινόπωρο. Τα σαββατοκύριακα που δεν λειτουργούσε το πανεπιστημιακό εστιατόρια, τρώγαμε πατάτες μπλουμ ή αποδεχόμασταν τυχόν πρόσκληση για γεύμα από τις φιλενάδες μας (τί κόσμο έχουν ταΐσει τα ξένα κορίτσια...)
Και δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δικαιούμαι κλιμάκωση χρόνου σπουδών, επειδή εργαζόμουν. Και να το σκεφτόμουν δηλαδή δεν θα είχε αξία, γιατί κανείς δεν θα έδινε σημασία αν το διεκδικούσα.
Δημοσίευση σχολίου