Οκτώ στις δέκα αντλίες (78%) παραδίδουν λιγότερο καύσιμο από αυτό που «γράφει» ο μετρητής και πληρώνουν οι καταναλωτές. Λιγότερο και από το όριο 0,5% που δίνει η νομοθεσία ως επιτρεπόμενο σφάλμα στη μέτρηση της αντλίας. Σε ετήσια βάση, οι οδηγοί πληρώνουν 50 εκατ. λίτρα βενζίνης που δεν παραλαμβάνουν ποτέ (με μέση τιμή 1 ευρώ το λίτρο, το «καπέλο» φθάνει στα 50 εκατ. ευρώ το χρόνο) και το ποσοστό της κλοπής είναι κατά μέσο όρο 1%.
Τα στοιχεία, που προκύπτουν από τους ελέγχους του Εργαστηρίου Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών του ΕΜΠ, παρουσιάστηκαν επίσημα χθες από τον καθηγητή κ. Στάμο Στούρνα και προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων από πρατηριούχους και εταιρίες εμπορίας καυσίμων - αν και χρηματοδότης της έρευνας ήταν ο σύνδεσμός τους. Εκπρόσωποι εταιριών αμφισβήτησαν τη μέθοδο μέτρησης του Πολυτεχνείου (είναι πρωτότυπη και υπάρχει σκέψη να πατενταριστεί), ενώ πρατηριούχοι υπαινίσσονταν ότι τα αποτελέσματα είναι τόσο δυσμενή για τον κλάδο επειδή η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τις εταιρίες.
Ο υφυπουργός Ανάπτυξης, κ. Γ. Βλάχος, δήλωσε στον ΕΤ ότι ελέγχους για την ποσότητα των καυσίμων κάνουν και οι υπηρεσίες του υπουργείου και ότι θα ζητήσει τα αποτελέσματα της έρευνας του Πολυτεχνείου για να τα αξιοποιήσει. Πάντως, οι έλεγχοι του υπουργείου βγάζουν πολύ λιγότερες παραβάσεις - πέρυσι ελέγχθηκαν 1.238 αντλίες και βρέθηκαν 17 προβληματικές, ποσοστό μόλις 1,4%.
Το «μυστικό» βρίσκεται στη μέθοδο μέτρησης. Ο κ. Στούρνας αποκάλυψε χθες ότι δεν υπάρχει πιστοποιημένο λιτρόμετρο με βάση το οποίο ελέγχονται οι αντλίες των πρατηρίων, υπάρχει δηλαδή θεσμικό κενό στους ελέγχους. Για το λόγο αυτό, το ΕΜΠ ήλεγξε τη μάζα και όχι τον όγκο του καυσίμου, την οποία ανήγαγε μετά σε λίτρα για να τη συγκρίνει με την ένδειξη της αντλίας. Η μέθοδος, τόνισε ο κ. Στούρνας, είναι χίλιες φορές πιο ακριβής από αυτήν που χρησιμοποιεί το υπουργείο και έβγαλε οκτώ στις δέκα αντλίες «σκάρτες».
Το δεύτερο «μυστικό» είναι ότι η έρευνα έγινε χωρίς να το γνωρίζουν οι πρατηριούχοι, σε αντίθεση με τους ελέγχους του υπουργείου που γίνονται φανερά. Ετσι, το κράτος δεν μπορεί να πιάσει π.χ. τους παραμηχανισμούς που κλέβουν καύσιμο με… τηλεκοντρόλ, αφού την ώρα του ελέγχου απενεργοποιούνται.
Το τρίτο στοιχείο που αφορά την πλειοψηφία των περιπτώσεων «κλοπής» είναι ότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία, «συγχωρείται» περιθώριο λάθους του μετρητή της αντλίας μέχρι 0,5% (5 τοις χιλίοις). Ομως, το περιθώριο αυτό, που δίνεται για να μην τιμωρούνται οι πρατηριούχοι όταν π.χ. ο μετρητής απορρυθμίζεται από τη χρήση, ερμηνεύεται από (πολλούς) επαγγελματίες ως κρατική άδεια να παραδίδουν λιγότερο καύσιμο στον καταναλωτή. Με άλλα λόγια, ρυθμίζουν τις αντλίες ώστε να παραδίδουν 0,5% μικρότερη ποσότητα και είναι επόμενο με τη χρήση ή τη φθορά να «φεύγουν» εκτός προδιαγραφών. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι οι αντλίες που δίνουν λιγότερο καύσιμο είναι πολύ περισσότερες από εκείνες που δίνουν μεγαλύτερη ποσότητα στον καταναλωτή.
Η πιο βαριά μορφή κλοπής γίνεται βέβαια όταν η αντλία ρυθμίζεται να δίνει π.χ. 2, 3 ή και… 15% λιγότερο καύσιμο: Από την έρευνα εντοπίστηκε αντλία που έκλεβε κατά αυτό το ποσοστό -δηλαδή ο καταναλωτής πλήρωνε 10 λίτρα και έβαζε 8,5…
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, τέλος, η συσχέτιση της κλοπής με την τιμή. Από την έρευνα του ΕΜΠ προκύπτει ότι τα πρατήρια που έκλεβαν ποσότητες πάνω από 3% έχουν τιμές κάτω από το μέσο όρο της αγοράς, όχι όμως πολύ χαμηλές, ώστε να μη δημιουργούνται, ενδεχομένως, υπόνοιες.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου