Η Ευρώπη προτιμά τον Ταγίπ
Μετριοπαθείς ισλαμιστές ή εθνικιστές; Η προτίμηση των Βρυξελλών στρέφεται προς το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν.
Τα περισσότερα κράτη-μέλη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν κρύβουν από καιρό την επιθυμία τους να βγει νικητής από τις τουρκικές κάλπες ο ισλαμιστής ηγέτης, εκτιμώντας ότι οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι σε περίπτωση που επικρατήσουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του.
Η Επιτροπή βλέπει στο πρόσωπο του Ερντογάν έναν ηγέτη που, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της θητείας του με το στρατιωτικό κατεστημένο, έβαλε την Τουρκία στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων.
Και πιστεύει ότι θα συνεχίσει αυτό το έργο, φέρνοντας τη χώρα του πιο κοντά στην Ευρώπη. Ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρείται δύσκολος διαπραγματευτής, αλλά αξιόπιστος συνομιλητής στις Βρυξέλλες, ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι Ντενίζ Μπαϊκάλ του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και Ντεβλέτ Μπαχτσελί του Κόμματος Εθνικιστικής Κίνησης αντιμετωπίζονται ως άγνωστοι και κυρίως επικίνδυνοι για τις σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας.
*Οι ίδιες απόψεις κυριαρχούν και στα περισσότερα κράτη-μέλη, ιδίως στα πιο ισχυρά. Η Βρετανία, καθοδηγητής και καλός δικηγόρος της Αγκυρας στην Ε.Ε., είχε μία πολύ καλή συνεργασία με τον Ταγίπ Ερντογάν για την υποστήριξη των βρετανο-τουρκικών συμφερόντων. Η αλλαγή προσώπου στην πρωθυπουργική κατοικία της Ντάουνινγκ Στριτ μετά την αποχώρηση του Τόνι Μπλερ, δεν πρόκειται να επιφέρει καμία αλλαγή στην πολιτική του Λονδίνου. Η σθεναρή, λοιπόν, υποστήριξη της ένταξης της Τουρκίας θα συνεχιστεί από τον Γκόρντον Μπράουν.
*Η Γερμανία έχει δύο πρόσωπα. Το πρώτο εκφράζεται από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ, το οποίο είναι αντίθετο στην ένταξη της Τουρκίας και έχει από καιρό ταχθεί υπέρ του καθεστώτος της ειδικής σχέσης.
Το άλλο, όμως, που προβάλλεται επίσημα προς τα έξω, είναι η θέση της κυβέρνησης συνασπισμού στην οποία συμμετέχουν οι Σοσιαλδημοκράτες, κατέχοντας βασικά υπουργεία, όπως των Εξωτερικών. Οι τελευταίοι δεν κρύβουν την υποστήριξή τους στην ένταξη της Τουρκίας και αυτή είναι και η επίσημη θέση της κυβέρνησης. Ολοι, φυσικά, ελπίζουν στην επικράτηση Ερντογάν.
*Η Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί βλέπει τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Προτιμά, βέβαια, και αυτή τον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά διαπιστώνει με την πάροδο του χρόνου ότι οι δηλώσεις του νέου προέδρου κατά της ένταξης της Τουρκίας δεν έχουν βρει θετική ανταπόκριση από τους εταίρους.
Οσο εύκολο είναι να κραυγάζεις στη χώρα σου «η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη» και να υπόσχεσαι ότι θα το θέσεις δυναμικά στους εταίρους, τόσο δύσκολο είναι να το κάνεις πράξη σε μία πολυφωνική και εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα εθνικών πολιτικών και συμφερόντων Ευρώπη των «27».
Ιδίως όταν υπάρχει ήδη μία συμφωνία σε επίπεδο αρχηγών κρατών για την ένταξη, έστω ύστερα από πολλά χρόνια, της Τουρκίας. Το Παρίσι, λοιπόν, άρχισε να ξεφουσκώνει σε σχέση με τις αρχικές δηλώσεις Σαρκοζί. Τώρα, προτείνει δειλά τη δημιουργία μιας «ομάδας σοφών» που θα εξετάσει το θέμα των συνόρων της Ευρώπης και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης άλλων χωρών στην Ε.Ε.
Οσον αφορά την πρόταση Σαρκοζί για την ένταξη της Τουρκίας σε μία ομάδα μεσογειακών χωρών για τις οποίες θα προβλεφθεί καθεστώς «προτιμησιακής σχέσης» με την Ε.Ε., αντιμετωπίζεται με έντονη καχυποψία από τους άλλους μεγάλους εταίρους.
Η Γαλλία θέλει να δημιουργήσει στην Ανατολική Ευρώπη και στη λεκάνη της Μεσογείου ό,τι έκανε η Γερμανία στο Βορρά, δηλαδή μια ζώνη επιρροής. Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ αργά.
*Η πορεία, λοιπόν, της Τουρκίας στην Ε.Ε. αναμένεται να συνεχιστεί, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που φέρουν νικητή τον Ταγίπ Ερντογάν. Εκτός αν η Αγκυρα βγάλει η ίδια τα μάτια της...
Παραπομπή
Η Επιτροπή βλέπει στο πρόσωπο του Ερντογάν έναν ηγέτη που, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της θητείας του με το στρατιωτικό κατεστημένο, έβαλε την Τουρκία στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων.
Και πιστεύει ότι θα συνεχίσει αυτό το έργο, φέρνοντας τη χώρα του πιο κοντά στην Ευρώπη. Ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρείται δύσκολος διαπραγματευτής, αλλά αξιόπιστος συνομιλητής στις Βρυξέλλες, ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι Ντενίζ Μπαϊκάλ του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και Ντεβλέτ Μπαχτσελί του Κόμματος Εθνικιστικής Κίνησης αντιμετωπίζονται ως άγνωστοι και κυρίως επικίνδυνοι για τις σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας.
*Οι ίδιες απόψεις κυριαρχούν και στα περισσότερα κράτη-μέλη, ιδίως στα πιο ισχυρά. Η Βρετανία, καθοδηγητής και καλός δικηγόρος της Αγκυρας στην Ε.Ε., είχε μία πολύ καλή συνεργασία με τον Ταγίπ Ερντογάν για την υποστήριξη των βρετανο-τουρκικών συμφερόντων. Η αλλαγή προσώπου στην πρωθυπουργική κατοικία της Ντάουνινγκ Στριτ μετά την αποχώρηση του Τόνι Μπλερ, δεν πρόκειται να επιφέρει καμία αλλαγή στην πολιτική του Λονδίνου. Η σθεναρή, λοιπόν, υποστήριξη της ένταξης της Τουρκίας θα συνεχιστεί από τον Γκόρντον Μπράουν.
*Η Γερμανία έχει δύο πρόσωπα. Το πρώτο εκφράζεται από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ, το οποίο είναι αντίθετο στην ένταξη της Τουρκίας και έχει από καιρό ταχθεί υπέρ του καθεστώτος της ειδικής σχέσης.
Το άλλο, όμως, που προβάλλεται επίσημα προς τα έξω, είναι η θέση της κυβέρνησης συνασπισμού στην οποία συμμετέχουν οι Σοσιαλδημοκράτες, κατέχοντας βασικά υπουργεία, όπως των Εξωτερικών. Οι τελευταίοι δεν κρύβουν την υποστήριξή τους στην ένταξη της Τουρκίας και αυτή είναι και η επίσημη θέση της κυβέρνησης. Ολοι, φυσικά, ελπίζουν στην επικράτηση Ερντογάν.
*Η Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί βλέπει τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Προτιμά, βέβαια, και αυτή τον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά διαπιστώνει με την πάροδο του χρόνου ότι οι δηλώσεις του νέου προέδρου κατά της ένταξης της Τουρκίας δεν έχουν βρει θετική ανταπόκριση από τους εταίρους.
Οσο εύκολο είναι να κραυγάζεις στη χώρα σου «η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη» και να υπόσχεσαι ότι θα το θέσεις δυναμικά στους εταίρους, τόσο δύσκολο είναι να το κάνεις πράξη σε μία πολυφωνική και εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα εθνικών πολιτικών και συμφερόντων Ευρώπη των «27».
Ιδίως όταν υπάρχει ήδη μία συμφωνία σε επίπεδο αρχηγών κρατών για την ένταξη, έστω ύστερα από πολλά χρόνια, της Τουρκίας. Το Παρίσι, λοιπόν, άρχισε να ξεφουσκώνει σε σχέση με τις αρχικές δηλώσεις Σαρκοζί. Τώρα, προτείνει δειλά τη δημιουργία μιας «ομάδας σοφών» που θα εξετάσει το θέμα των συνόρων της Ευρώπης και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης άλλων χωρών στην Ε.Ε.
Οσον αφορά την πρόταση Σαρκοζί για την ένταξη της Τουρκίας σε μία ομάδα μεσογειακών χωρών για τις οποίες θα προβλεφθεί καθεστώς «προτιμησιακής σχέσης» με την Ε.Ε., αντιμετωπίζεται με έντονη καχυποψία από τους άλλους μεγάλους εταίρους.
Η Γαλλία θέλει να δημιουργήσει στην Ανατολική Ευρώπη και στη λεκάνη της Μεσογείου ό,τι έκανε η Γερμανία στο Βορρά, δηλαδή μια ζώνη επιρροής. Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ αργά.
*Η πορεία, λοιπόν, της Τουρκίας στην Ε.Ε. αναμένεται να συνεχιστεί, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που φέρουν νικητή τον Ταγίπ Ερντογάν. Εκτός αν η Αγκυρα βγάλει η ίδια τα μάτια της...
Παραπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου