Μνημόνιο ενεργειακής συνεργασίας υπέγραψαν η Αγκυρα και η Τεχεράνη, με στόχο τη μεταφορά ιρανικού και τουρκμενικού φυσικού αερίου στις αγορές της Ευρώπης μέσω Τουρκίας. Πρόκειται για ακόμη μια σοβαρή κίνηση στην ενεργειακή σκακιέρα, η οποία προσθέτει νέα -οικονομικά και γεωπολιτικά- δεδομένα στο παιγνίδι και πολλαπλασιάζει τους «πονοκεφάλους» τόσο για τη Ρωσία όσο και για τις ΗΠΑ. Το θέμα αναμένεται να τεθεί και κατά τις επαφές που θα έχει σήμερα στη Μόσχα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών που χειρίζεται τα θέματα ενέργειας.
Κατά την επίσκεψη στην τουρκική πρωτεύουσα του Ιρανού υπουργού Πετρελαίου Σ. Βαζίρι-Καμανέχ, οι δύο πλευρές συνήψαν δύο αλληλοσυμπληρούμενες συμφωνίες: Η μία αφορά τη συμμετοχή της Turkish Petroleum Corporation στην αξιοποίηση σε τρεις φάσεις του μεγάλου κοιτάσματος που βρίσκεται στο νότιο Παρς, στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, με στόχο την άντληση 20 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου. Η άλλη προβλέπει τη συμμαχία των δύο χωρών για τη δημιουργία ακόμη μιας εναλλακτικής οδού για τη μεταφορά 30 δισ. κυβικών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, γεγονός που οδηγεί σε νέο «ανακάτεμα της ενεργειακής τράπουλας». Η διπλή αυτή συμφωνία προκάλεσε ήδη την αντίδραση της Ουάσιγκτον. «Είμαστε αντίθετοι σε επενδύσεις στο Ιράν ή σε ενεργειακά προγράμματα σε αυτή τη χώρα», δήλωσε ανώνυμα στο πρακτορείο Reuters αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο φόβος των Αμερικανών συνίσταται κυρίως στο ενδεχόμενο το Ιράν όχι μόνο να ακυρώσει στην πράξη την προσπάθειά τους να το οδηγήσουν σε απομόνωση, αλλά και να καταστεί απαραίτητος ενεργειακός εταίρος για την Τουρκία και την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δύσκολη η προσπάθεια να εκβιαστεί πολιτικά.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Παράλληλα, βεβαίως, οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να αναρωτιούνται μήπως τέτοιου είδους συμφωνίες υποκρύπτουν την προώθηση μιας στρατηγικής συνεργασίας ανάμεσα σε Αγκυρα και Τεχεράνη, η οποία θα περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, και το Κουρδικό -οι εξελίξεις στο οποίο προβληματίζουν σαφέστατα και τους Ιρανούς. Ανησυχία, όμως, υπάρχει και στη Ρωσία για την εξέλιξη αυτή. Κι αυτό διότι ο εφοδιασμός του πολυπλόκαμου δικτύου που διασχίζει το τουρκικό έδαφος (και) με ιρανικό αέριο αποδυναμώνει την εξάρτηση από τη Μόσχα και, κατά συνέπεια, τη διαπραγματευτική της θέση. Αλλωστε, οι Τούρκοι δήλωναν, αμέσως μετά την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με το Ιράν, ότι δεν χρειάζονται πια επιπρόσθετες ποσότητες φυσικού αερίου προκειμένου να καταστεί βιώσιμος ο αγωγός Nabucco.
Ωφελημένη αναμφίβολα είναι η Τουρκία η οποία (παρά το γεγονός ότι δεν μεταφράζονται όλα τα μνημόνια σε πραγματικά έργα) βλέπει να ενισχύεται ο ρόλος της ως «ενεργειακού κόμβου». Υπό προϋποθέσεις, μάλιστα, θετική μπορεί να χαρακτηριστεί η εξέλιξη αυτή και για την Ελλάδα, η οποία έχει λιγότερους λόγους να αμφιβάλλει για το κατά πόσο η Τουρκία θα είναι σε θέση να τηρήσει τις συμβατικές δεσμεύσεις της για την τροφοδοσία του δικτύου με συγκεκριμένες ποσότητες αερίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου