Τα αμέτρητα «γιατί» ζητούν απάντηση

Τα αμέτρητα «γιατί» ζητούν απάντηση

Ας υποθέσουμε ότι μας επιτίθεται μια γειτονική χώρα. Το ΚΥΣΕΑ δεν συνεδριάζει παρά έπειτα από τρεις ημέρες. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι εξαφανισμένος. Η ηγεσία του στρατεύματος δεν συνεννοείται με τις άλλες δυνάμεις ασφαλείας. Ο αρχηγός του ναυτικού έχει κόντρα με τον αρχηγό της αεροπορίας και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του.

Οι επιθέσεις αναγκάζουν τους πολίτες των νησιών να φύγουν από τα σπίτια τους, άλλα κανείς δεν τους λέει πού να πάνε. Υπάρχουν νεκροί και τραυματίες. Τέσσερις ημέρες μετά, εάν έχουν προλάβει και δεν έχουν φτάσει στο Σύνταγμα τα εχθρικά στρατεύματα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δίνει συνέντευξη Τύπου και λέει: «Νιώθω τον πόνο των ανθρώπων, άλλα το μέτωπο είναι τόσο μεγάλο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί». Κοινώς... φταίνε οι εισβολείς που μας επιτέθηκαν και ήδη έχουν υψώσει τη σημαία τους στην Ακρόπολη!

Οργιώδης φαντασία; Ισως! Ας υποθέσουμε τώρα ότι όντως κάποιες «σκοτεινές δυνάμεις» έχουν βάλει ως στόχο να κάψουν όλη την Ελλάδα. Ας το δεχτούμε. Δεχόμαστε και τη δυσκολία που προκύπτει από τον τεράστιο αριθμό των πυρκαγιών. Αλλά τι έχει περισσότερη σημασία; Ποιος μας επιτίθεται; Ή πώς αμυνόμαστε; Οτι δεχόμαστε απειλή; Ή πώς την αντιμετωπίζουμε; Το ότι υπάρχει πρόβλημα; Ή πώς το διαχειριζόμαστε;

Η κυβέρνηση επενδύει επικοινωνιακά στη συνωμοσιομανία των Ελλήνων. Επενδύει όμως και στην αφέλειά τους; Μας δείχνει τον εχθρό άλλα δεν μας δείχνει τι έκανε αυτή για να τον αντιμετωπίσει. Δεν απάντησε ο εκπρόσωπός της τι έκανε η κυβέρνηση για τους δυστυχείς «οικολογικούς πρόσφυγες» που φτάσανε στις παραλίες της Ζαχάρως και των Στύρων περιμένοντας μάταια κάποιον (το λιμενικό, ίσως) να τους μεταφέρει ή να τους παράσχει πρώτες βοήθειες, τροφή, νερό, σκηνές; Δεν απάντησε γιατί αφέθηκαν οι τοπικές αρχές στην τύχη και την απελπισία τους, κάνοντας ότι τους φωτίσει ο Θεός, χωρίς να έχουν κεντρικές οδηγίες και συντονισμό. Δεν απάντησε γιατί το πρώτο Σινούκ σηκώθηκε 70 ώρες μετά την πυρπόληση του πρώτου χωριού; Γιατί οι δυνάμεις πυρόσβεσης του στρατού δεν μπήκαν στη «μάχη»; Γιατί ενώ οι φλόγες χόρευαν δύο ημέρες γύρω από την Ολυμπία, δεν καταστρώθηκε ένα σχέδιο για να αποφευχθεί η καταστροφή; γιατί έπρεπε να περάσουν κοντά τέσσερις ημέρες για να εγκατασταθεί ο Β. Μεϊμαράκης στην Ηλεία όταν οι «τεράστιες δυσκολίες του εγχειρήματος», ακόμα και η «ασύμμετρη απειλή» απαιτούσε κάτι τέτοιο ή κάτι ανάλογο από τη πρώτη στιγμή; Και πολλά άλλα γιατί που τα φωνάζουν οι πυρόπληκτοι και οι οικογένειες των 63 νεκρών!

Αν βρει τόπο η «επένδυση» της κυβέρνησης στην προσφιλή συνωμοσιομανία μας (που δεν βρίσκει πάντως ούτε στα λογικώς σκεπτόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη της), τότε θα έχει βρει τόπο και η επένδυσή της στην αφέλειά μας.

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ