Τεσσεράμισι χρόνια από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, και η χώρα μεταβάλλεται πάλι σε πεδίο επίλυσης εσωτερικών προβλημάτων άλλων χωρών. Η Τουρκία να συγκεντρώσει τα στρατεύματά της στα βόρεια σύνορα της κατεχόμενης χώρας, κάνοντας ασφυκτικότερο το συνωστισμό εισβολέων που τη διαμελίζει, καθώς η κυβέρνηση Ταγίπ Ερντογάν δεν βρίσκει άλλο τρόπο να απαντήσει στην ένοπλη δράση του κουρδικού αντάρτικου στις νοτιοανατολικές της εσχατιές.
Οι 30 τούρκοι στρατιώτες και πολίτες που σκοτώθηκαν από αντάρτες του ΡΚΚ, τις δύο τελευταίες εβδομάδες, ήταν ο καταλύτης στην Αγκυρα, που οδήγησαν στην έκτακτη σύσκεψη του Ανώτατου Αντιτρομοκρατικού Συμβουλίου υπό την προεδρία του τούρκου πρωθυπουργού και στην απόφαση να ζητηθεί από την Εθνοσυνέλευση η έγκριση της στρατιωτικής εισβολής.
Το ΡΚΚ και οι Αρμένιοι
Η ανησυχία από την εντεινόμενη δράση του ΡΚΚ ενισχύθηκε και από τη συγκυρία της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Βουλής. Αυτό διευκόλυνε την τουρκική εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Ετσι, οι πολιτικές προϋποθέσεις υπάρχουν κι απομένει το διαδικαστικό μέρος, που θα ολοκληρωθεί με την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης.
Ακόμη κι έτσι, όμως, η στρατιωτική εισβολή δεν αποκτά ημερομηνία αλλά δυνατότητα διεκπεραίωσης. Διότι, όπως διευκρινίζεται, θα μπορεί να γίνει οποτεδήποτε εντός του επόμενου έτους. Επιπλέον, η τουρκική διπλωματία δεν παραλείπει να τονίσει μια λεπτομέρεια: η προοπτική εισβολής αποτελεί ένα μόνο μέτρο. Αυτό δίνει την ευκαιρία υπαναχώρησης από τη σημερινή επιθετική πολιτική της Αγκυρας και δεν περνά απαρατήρητο ούτε στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Μερίδα του τουρκικού τύπου επισημαίνει ότι «μπορεί η ρητορική μιας εισβολής να είναι ελκυστική για δημόσια κατανάλωση, αλλά δεν λύνει τα προβλήματα» και υποδεικνύει τη λήψη οικονομικών μέτρων που τα θεωρεί αποτελεσματικότερα.
Ομως υπάρχει και μια σημαντική διαρροή, που αναφέρει ότι η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι έκαναν και οι ΗΠΑ οργανώνοντας την εισβολή τους στο Ιράκ.
Δημοσιοποιώντας έκθεση των μυστικών υπηρεσιών για τη δράση, τη χρηματοδότηση και τα σχέδια του ΡΚΚ το 2008, η τουρκική κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι εφόσον η απειλή εκπορεύεται από ιρακινό έδαφος, η εισβολή δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται μόνιμη παρουσία τουρκικών στρατιωτικών βάσεων εκεί.
Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκαλεί σοκ και δέος στην Ουάσιγκτον που αντιλαμβάνεται πόσο θα δυσκολέψει η κατάσταση στο ιρακινό μέτωπο, πυροδοτώντας έναν άλλο ατέρμονα πόλεμο στο Βόρειο Ιράκ, αλλά και διευκολύνοντας την ιρανική διείσδυση επί ιρακινού εδάφους - ήδη η Τεχεράνη διεξάγει το δικό της, χαμηλής έντασης, πόλεμο κατά των ιρακινών Κούρδων.
Το σχόλιο Ερντογάν
Ολα αυτά διαφοροποιούν τη σημερινή κατάσταση από εκείνη του 1983-1997, όταν η Τουρκία είχε εισβάλει στο Ιράκ κυνηγώντας αντάρτες του ΡΚΚ. «Μπήκαμε 24 φορές στο Βόρειο Ιράκ, αλλά δεν καταφέραμε τίποτε» είπε ο Ερντογάν σε ένα αναπάντεχο σχόλιο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τώρα κάτι νέο σκαρώνει, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις για μόνιμες βάσεις.
Νέα χαρτιά παίζουν και οι ΗΠΑ, καθώς στα ψιλά της ειδησεογραφίας αναφέρεται ότι η Ουάσιγκτον διαφωνεί με την εισβολή «αλλά όχι με την ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας κοντά στο ιρακινό Κουρδιστάν».
Επίσης, οι σιωπηλές παραιτήσεις, την περασμένη εβδομάδα, του αμερικανού ειδικού απεσταλμένου για το Κουρδικό στρατηγού Τζόζεφ Ράλστον, και του τούρκου συνομιλητή του στρατηγού Εντίπ Μπασέρ, λίγους μήνες νωρίτερα, και η μη αντικατάστασή τους, θεωρείται ένδειξη ότι η διαχείριση του καυτού αυτού θέματος περνά πλέον αποκλειστικά στα χέρια των διπλωματών. Ετσι, για να επιβεβαιωθεί η περίφημη ρήση του Κλεμανσό ότι ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους στρατηγούς. Ιδιαίτερα ο πόλεμος στο Ιράκ, τη χώρα που καλείται πάλι να πληρώσει για ξένα αδιέξοδα.
Οι 30 τούρκοι στρατιώτες και πολίτες που σκοτώθηκαν από αντάρτες του ΡΚΚ, τις δύο τελευταίες εβδομάδες, ήταν ο καταλύτης στην Αγκυρα, που οδήγησαν στην έκτακτη σύσκεψη του Ανώτατου Αντιτρομοκρατικού Συμβουλίου υπό την προεδρία του τούρκου πρωθυπουργού και στην απόφαση να ζητηθεί από την Εθνοσυνέλευση η έγκριση της στρατιωτικής εισβολής.
Το ΡΚΚ και οι Αρμένιοι
Η ανησυχία από την εντεινόμενη δράση του ΡΚΚ ενισχύθηκε και από τη συγκυρία της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Βουλής. Αυτό διευκόλυνε την τουρκική εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Ετσι, οι πολιτικές προϋποθέσεις υπάρχουν κι απομένει το διαδικαστικό μέρος, που θα ολοκληρωθεί με την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης.
Ακόμη κι έτσι, όμως, η στρατιωτική εισβολή δεν αποκτά ημερομηνία αλλά δυνατότητα διεκπεραίωσης. Διότι, όπως διευκρινίζεται, θα μπορεί να γίνει οποτεδήποτε εντός του επόμενου έτους. Επιπλέον, η τουρκική διπλωματία δεν παραλείπει να τονίσει μια λεπτομέρεια: η προοπτική εισβολής αποτελεί ένα μόνο μέτρο. Αυτό δίνει την ευκαιρία υπαναχώρησης από τη σημερινή επιθετική πολιτική της Αγκυρας και δεν περνά απαρατήρητο ούτε στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Μερίδα του τουρκικού τύπου επισημαίνει ότι «μπορεί η ρητορική μιας εισβολής να είναι ελκυστική για δημόσια κατανάλωση, αλλά δεν λύνει τα προβλήματα» και υποδεικνύει τη λήψη οικονομικών μέτρων που τα θεωρεί αποτελεσματικότερα.
Ομως υπάρχει και μια σημαντική διαρροή, που αναφέρει ότι η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι έκαναν και οι ΗΠΑ οργανώνοντας την εισβολή τους στο Ιράκ.
Δημοσιοποιώντας έκθεση των μυστικών υπηρεσιών για τη δράση, τη χρηματοδότηση και τα σχέδια του ΡΚΚ το 2008, η τουρκική κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι εφόσον η απειλή εκπορεύεται από ιρακινό έδαφος, η εισβολή δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται μόνιμη παρουσία τουρκικών στρατιωτικών βάσεων εκεί.
Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκαλεί σοκ και δέος στην Ουάσιγκτον που αντιλαμβάνεται πόσο θα δυσκολέψει η κατάσταση στο ιρακινό μέτωπο, πυροδοτώντας έναν άλλο ατέρμονα πόλεμο στο Βόρειο Ιράκ, αλλά και διευκολύνοντας την ιρανική διείσδυση επί ιρακινού εδάφους - ήδη η Τεχεράνη διεξάγει το δικό της, χαμηλής έντασης, πόλεμο κατά των ιρακινών Κούρδων.
Το σχόλιο Ερντογάν
Ολα αυτά διαφοροποιούν τη σημερινή κατάσταση από εκείνη του 1983-1997, όταν η Τουρκία είχε εισβάλει στο Ιράκ κυνηγώντας αντάρτες του ΡΚΚ. «Μπήκαμε 24 φορές στο Βόρειο Ιράκ, αλλά δεν καταφέραμε τίποτε» είπε ο Ερντογάν σε ένα αναπάντεχο σχόλιο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τώρα κάτι νέο σκαρώνει, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις για μόνιμες βάσεις.
Νέα χαρτιά παίζουν και οι ΗΠΑ, καθώς στα ψιλά της ειδησεογραφίας αναφέρεται ότι η Ουάσιγκτον διαφωνεί με την εισβολή «αλλά όχι με την ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας κοντά στο ιρακινό Κουρδιστάν».
Επίσης, οι σιωπηλές παραιτήσεις, την περασμένη εβδομάδα, του αμερικανού ειδικού απεσταλμένου για το Κουρδικό στρατηγού Τζόζεφ Ράλστον, και του τούρκου συνομιλητή του στρατηγού Εντίπ Μπασέρ, λίγους μήνες νωρίτερα, και η μη αντικατάστασή τους, θεωρείται ένδειξη ότι η διαχείριση του καυτού αυτού θέματος περνά πλέον αποκλειστικά στα χέρια των διπλωματών. Ετσι, για να επιβεβαιωθεί η περίφημη ρήση του Κλεμανσό ότι ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους στρατηγούς. Ιδιαίτερα ο πόλεμος στο Ιράκ, τη χώρα που καλείται πάλι να πληρώσει για ξένα αδιέξοδα.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου