Μερικές φορές, δεν χρειάζονται 30 χρόνια, όταν ανοίξουν τα απόρρητα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για να πέσουν τα προσωπεία των αξιωματούχων που χειρίζονται θέματα, τα οποία ενδιαφέρουν την Τουρκία, την Ελλάδα και άλλες χώρες της περιοχής μας. Η υπόθεση του Κουρδικού, είναι μία ευκαιρία για να διαπιστώσει κανείς πως οι Αμερικανοί αλλάζουν στρατόπεδα μέσα σε δευτερόλεπτα, ανάλογα με τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αλλά και να εξακριβώσει και κάτι άλλο, που κυρίως αφορά τους ιστορικούς: ότι, όταν το επιθυμούν, μπορούν να σταματήσουν εισβολές, πολέμους και πραξικοπήματα, μέσα σε ένα λεπτό. Οι αμερικανικές εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένης και της New York Times, υποστηρίζουν πως η κ. Κοντολίζα Ράις, με ένα τηλεφώνημά της, εμπόδισε την τουρκική εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ισχυρίζονται επίσης, ότι ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, παραδέχθηκε πως δεν προχώρησε στην επίθεση που στόχευε τους «Κούρδους τρομοκράτες του ΡΚΚ», επειδή του το ζήτησε η επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Οταν ανοίξουν τα αρχεία, θα πληροφορηθούμε την αλήθεια, που δεν πρέπει να απέχει πολύ από αυτήν που διαβάσαμε στις χθεσινές εφημερίδες. Εχει, όμως σημασία ο ακριβής διάλογος μεταξύ της Αμερικανίδας υπουργού και του ηγέτη της Τουρκίας. Για να γνωρίζουμε εάν ο κ. Ερντογάν «έκανε πίσω» υπό την απειλή της κ. Ράις, ή απλά δεν προχώρησε -για τώρα- στην εισβολή επειδή έλαβε υποσχέσεις και ανταλλάγματα για άλλα θέματα που ενδιαφέρουν τη χώρα του.
Πριν από 33 χρόνια, είχαμε το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Τις πρωινές ώρες της 20ης Ιουλίου 1974, ο Μπουλέντ Ετσεβίτ, έστειλε μέσω του Τζόζεφ Σίσκο μήνυμα στον τότε υπουργό Εξωτερικών, Χένρι Κίσιγκερ, με το οποίο τον ενημέρωνε πως από ώρα σε ώρα εισβάλλει στην Κύπρο για να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη. Ο Σίσκο προχώρησε σε εισηγήσεις προς τον προϊστάμενό του, για να εμποδιστεί η εισβολή. Του απάντησε πως θα τηλεφωνήσει ο ίδιος στον Ετσεβίτ. Το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Αντίθετα, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας λάμβανε μέσω άλλων καναλιών, όχι διπλωματικών, ότι ο Κίσιγκερ «δεν θα αναμειχθεί». Η εισβολή πραγματοποιήθηκε με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, η κατοχή της Κύπρου είναι ένα ...«γεγονός» -πραγματικά, που φτάσαμε(;)- και η διεθνής κοινότητα, κατηγορεί τους Ελληνοκύπριους, που είναι τα θύματα, επειδή δεν αποδέχονται τα αποτελέσματα της αμερικανοεμπνευσμένης εισβολής. Η σημερινή επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προχώρησε προχθές το βράδυ σε μία γενναία κίνηση. Εάν όντως εννοεί και πιστεύει το περιεχόμενο των ανακοινώσεων που έκανε στον κ. Ερντογάν, θα αποδειχθεί τις επόμενες ολίγες ημέρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι περπατά σε τεντωμένο σχοινί...
Η ζυγαριά είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο να ισορροπήσει. Στο βορρά ζουν (και δημιουργούν) οι Κούρδοι σύμμαχοι των Ην. Πολιτειών. Στο νότο, η Ουάσιγκτον είναι αντιμέτωπη με μία αναξιόπιστη (όσον αφορά τις ΗΠΑ) Τουρκία, η οποία φέρει τεράστια ευθύνη για την αμερικανική αποτυχία στο Ιράκ. Οι δύο αυτοί κόσμοι, δεν «παντρεύονται» όπως τόνισε με πειστικότητα ο Κούρδος ηγέτης Τζελάλ Ταλαμπανί. Το δίλημμα είναι τεράστιο. Εάν οι Τούρκοι εισβάλλουν στο βόρειο Ιράκ, οι Κούρδοι δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, παρά να αντισταθούν, όπως δήλωσε ο έτερος των ηγετών τους, ο Μασούτ Μπαρζανί.
Η γενίκευση της κρίσης και του πολέμου στην περιοχή, εξαρτάται μόνο από την Ουάσιγκτον. Οπως και το 1974. Τότε, επέλεξαν να θυσιάσουν την Κύπρο στο βωμό των στρατηγικών τους συμφερόντων. Τώρα ποιον θα στήσουν στο απόσπασμα;
Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου